Tot tranen geroerd vertelt een vrouw me over haar diepe wens om ooit de camino te lopen. En over blessures die haar in het wandelen beperken. Dat raakt me. Laten haar tranen zien dat deze droom voor haar misschien onbereikbaar is? Ik hoor de vragen in haar verlangen, maar heb geen antwoorden.
Afgelopen weekend lieten we op de Fiets- en Wandelbeurs zien wie we zijn en wat we doen. We luisteren en geven ideeën mee. Deze drie dagen van kleine interacties op het Pelgrimsplein creëren het gevoel van gemeenschap. Pelgrims onder elkaar, ervaren en minder ervaren. Even samen op weg.
Naast wat wij anderen geven is elke ontmoeting een kans voor mijn eigen groei. Want pelgrimeren is veel meer dan onderweg zijn of het bereiken van een fysieke bestemming. Het is het aangaan van betekenisvolle connecties, die me als een spiegel helpen mijn eigen overtuigingen, dromen en angsten beter te begrijpen.
Wat voor mij heel vanzelfsprekend is, is voor een ander misschien onbereikbaar. Dat kan je niet platslaan met een ‘gewoon doen’ of ‘alles komt goed’. Wat ik dan kan doen is luisteren en vragen stellen. Misschien dat vanuit daar het vertrouwen kan groeien dat er wél mogelijkheden zijn.
Dit weekend leert me dat ik niet hoeft te reizen om betekenisvolle ontmoetingen te hebben. Overal en altijd kan ik me openstellen voor andere kijkhoeken. Het omarmen van de diversiteit van ontmoetingen en het verkrijgen van nieuwe inzichten verrijkt de pelgrimstocht die ik elke dag maak.
Hoe kan jij vandaag een betekenisvolle ontmoeting creëren?
