Dichter bij Het Schildpad

Op pelgrim’s pad lijkt het wel alsof de tijd langzamer gaat. Wellicht doordat het leven vaak simpeler lijkt onderweg. Je loopt, je eet, je slaapt en herhaalt dat tot de tocht is volbracht. Het rustige tempo met alle zintuigen open zorgt voor mij voor het bewuster zijn van mijn omgeving.

Nu is thuis alles zo vertrouwd dat ik lang niet altijd zo bewust mijn dagen doorkom. Een van mijn manieren om vaker stil te staan bij de schoonheid van het leven van alledag is het schrijven van haiku.

Stilstaan bij de schoonheid van het leven

Een haiku is een van origine Japanse dichtvorm waarin een fenomeen of observatie objectief wordt beschreven. In het Japans wordt het als één regel geschreven. In het Nederlands bestaat een haiku meestal uit drie korte zinnen van 5, 7 en 5 lettergrepen.

Daarnaast zijn er officieel nog een aantal andere regels voor het schrijven van een haiku. Zo hoort er ook een symbool in te staan voor een seizoen en moet er een plotwending plaatsvinden. Tegenwoordig worden deze regels wat meer losgelaten, zodat er ook vrijere vormen van de haiku bestaan.

Wat mij betreft zijn er overigens al teveel regels in het leven. De enige regel waar ik me eigenlijk wel altijd aan houd is het aantal lettergrepen.

Een stapje terug

Het schrijven van een haiku zorgt ervoor dat ik een stap terug doe van wat ik meemaak. Ik bekijk de dingen die ik ervaar vanuit een ander, soms creatiever perspectief. Als het even kan ook met een beetje gevoel voor humor.

Het tellen van de lettergrepen 5-7-5 steeds opnieuw, de bewegingen maken met mijn vingers, het zorgt voor vertraging en geeft rust. Het grappige is dat ik zelfs collega haiku-schrijvers kan herkennen aan de handbewegingen die ze maken. Het tikken van hun vingers in de maat: 1-2-3. O nee, begin opnieuw. 1-2-3-4-5.

Verbaal in de spotlights

Door haiku’s te schrijven over mijn ervaringen beleef ik ze bewuster. Ik sta er langer bij stil door te bedenken wat ik zie en hoe ik dat kan vangen in woorden. Het maakt dat ik anders zo vluchtige momenten beter onthoud doordat ik ze verbaal in de spotlights zet.

Weinig zo fijn
Als toiletgang bij hoge nood
De geest weer ontlast

Dit was een paar jaar geleden maar ik weet nog precies waar dit was:

Zeemeeuwen schreeuwen
Liggend onder mijn dekbed
Waan ik me aan zee

Vandaag is het feest
De regenwormen juichen
De merel eet mee

Duizenden woorden
De volgorde veranderd
Zo gekneed tot kunst

Ik ben benieuwd of dit jou ook helpt om te vertragen. Misschien leuk om eens te oefenen?

Afbeelding
Matsuo Basho – 1688 – horo horo to / yamabuki chiru ka / taki no oto
Engelse vertaling: Quietly, quietly / yellow mountain roses fall / sound of the rapids.

Scroll naar boven