In het weekend van vaderdag dit jaar wandelde ik met mijn tentje in de rugzak door het door mij zo geliefde Gaasterland, in de Zuidwesthoek van Fryslân. Het Schildpad gaat tenslotte niet alleen over thuis komen en thuis zijn, maar ook over plannen maken en ideeën opdoen. Dat lukt bij uitstek lopend.
Vier dagen door het land van mijn vaders vaders, land waar ik lang geleden mijn eerste voetstapjes al zette. Nu is (een klein stukje van) het Odulphuspad mijn leidraad. Op de boot van Enkhuizen naar Stavoren heb ik al zicht op wat de komende dagen me zouden brengen: bos, dyken, glooiend boerenland.
betovergrootvader
overgrootvader
grootvader
In de vier dagen loop ik (ondertussen wat zwerfafval opruimend) over geboortegrond van mijn betovergrootvader in Skarl, de geboortegrond (en langs het graf) van mijn overgrootvader in Bakhuizen en de geboortegrond van mijn grootvader in Ruigahuizen. Ik zet mijn eigen koffie in het haventje op Laaksum, waar mijn ouders in mijn kinderjaren een vakantiehuisje hadden.
In mijn eentje sta ik met windkracht zeven en in de striemende regen op het Oudemirdumerklif. Even verderop, bij de Hege Gerzen (vroeger: Oudemirdum aan Zee) ben ik de enige koffieklant. Niet zo gek, het is bar en boos. In mij uppie loop ik in de regen, over boerenlandweggetjes en door het natte bos. Het land is leeg, het is ge-wel-dig.
Liefst regel ik zo min mogelijk, behalve dan mijn spullen. Het was fijn om me weer even te verliezen in het bij elkaar harken van mijn materiaal: rugzak, tent, kleding, een goede regenjas. Want van de weersvooruitzichten moest ik het niet hebben.
Ik houd van rust, ruimte en van koffie. Maar nog meer hou ik van Fryslân. Gelukkig maar, want er is zeker niet om de haverklap een koffietentje, restaurant of winkel. Het Odulphuspad, als vrij nieuw voortspruitsel van de toeristische sector, neemt me makkelijk mee langs stuwwallen, adellijke bossen, zwerfkeien en overblijfselen uit de Tweede Wereldoorlog.
Ze hebben een prima app gemaakt, te activeren via de code in het boekje dat ik heb gekocht. De app werkt ook als routeplanner. Hij zegt niks, maar ik weet altijd waar ik ben. Al moet ik zeggen dat de app wel veel minder laat zien dan de werkelijkheid te bieden heeft. Niet teveel op de telefoon kijken dus.
De voorlaatste dag van mijn tocht eindigt bij mijn eigen vader (en moeder) op de camping in Wikel, waar ik mijn natte tent opzet in de voortent van de caravan. Op vaderdag zelf loop ik door naar mijn eindpunt Lemmer.
Als ik weer thuis ben geniet ik van mijn eigen vaderdag, met een traktatie van mijn zoon. Over een tijdje wil de Fries in mij vast terug. Dan pak ik ergens de draad weer op, of begin een nieuw draadje. Dan kom ik ook weer een beetje thuis in mijn vaderland.
Leuk om te luisteren en te lezen:
